σκηνίπτω

Α

(κατά τον Ησύχ.) «διαφθείρω».

[ΕΤΥΜΟΛ. Εκφραστικός τ. που έχει σχηματιστεί πιθ. από συμφυρμό τών ρ. σκήπτω και ῥίπτω (πρβλ. σκηρίπτομαι). Κατ' άλλη άποψη, ο τ. συνδέεται με τα: κνιπεῖν

σείειν και σκνίπτω «τσιμπώ, κεντώ» (πρβλ. κνίψ)].